W sobotni wieczór wybraliśmy się z Roelem do klubu muzycznego VOX, gdzie miał być grany blues. Po 20 wsiedliśmy w metro i dojechaliśmy na końcową stację Optics Valley Square. Jest to plac otoczony bardzo nowoczesnymi wieżowcami, centrami handlowymi, jest skwer z popiersiami chińskich naukowców i oczywiście tłum ludzi. W pobliżu znajduje się kilka wydziałów uniwersytetów, więc większość ludzi była mniej więcej w naszym wieku, co jest miłą odmianą – mieszkamy w okolicy, która jest zdominowana przez osoby starsze, ciężko określić ich wiek, ale stawiałbym na 50+.

Optics Valley Square:

Poszukując klubu widzieliśmy mnóstwo straganów z owocami i mobilnych stoisk z jedzeniem, nie skusiliśmy się na spróbowanie, bo nasze żołądki nie są jeszcze w pełni przystosowane i prawdopodobnie jedzenie skończyłoby się nerwowym poszukiwaniem toalety.

Klub znaleźliśmy, ale chcieliśmy również zobaczyć okolicę, więc poszliśmy na spacer po okolicznych uliczkach i… trafiliśmy do więzienia. Czytaj dalej →

Kilka dni temu zamiast jeść kolację w domu nauczyciel ze swoją żoną zabrał nas do restauracji na kolację ze swoimi dwoma uczniami i ich rodzicami. Pojechaliśmy samochodem do restauracji, gdzie czekały na nas już obie rodziny. Obu uczniów poznaliśmy już wcześniej w szkole, obaj około chińskich 5 dan.

Z tego co widziałem do tej pory i co potwierdził Niccolo restauracje w Chinach wyglądają inaczej niż te w naszym kręgu kulturowym. Każdy stół znajduje się w oddzielnym pomieszczeniu. W naszym przypadku w pomieszczeniu znajdował się okrągły stół na 10 osób ze szklanym obrotowym blatem po środku, na którym były ustawiane potrawy. Serwowano różne rodzaje mięs, kilka rodzajów tofu, zupy etc. Nie wszystko nawet potrafię opisać, o istnieniu niektórych nawet nie wiedziałem (np. kotewka orzech wodny – ang. water caltrop http://en.wikipedia.org/wiki/Water_caltrop). Jeśli chodzi o jedzenie to oczywiście było przednie i nie tak ostre jak to, które jemy na co dzień w domu.

Czytaj dalej →

Prawie każdego dnia słyszę tradycyjną chińską muzykę na placu przed budynkiem. W niektóre dni muzyka grana jest praktycznie cały dzień, od rana do późnego wieczora (ok 22:00). Z okna widzę również kobiety, które spotykają się wieczorami przy tej muzyce i tańczą. Postanowiłem skorzystać z tego, że Niccolo jest jeszcze w Chinach i wybraliśmy się razem do pobliskiego parku na oglądanie tego zjawiska. Okazuje się, że w zasadzie w każdym w miarę nieruchliwym miejscu, skwerach, podwórkach etc, Chińczycy spotykają się tańczyć. Zjawisko dotyczy praktycznie tylko kobiet. Na takim placyku znajduje się przenośny głośnik (często mocno charczący) z którego dobywa się chińska muzyka, czyli spokojne zawodzenie. Kobiety ustawione luźno w prostokącie i wyginają śmiało ciało. Wśród kobiet jest jedna prowadząca, co jakiś czas pozycję prowadzącej przejmuje ktoś inny. Według cioci Li jest to ich sposób na uprawianie sportu. Widziałem kobiety, które tańczyły z gracją i starały się włożyć dużo wysiłku w ruch, aby był płynny i dokładny. Część natomiast tańczyła jakby pierwszy raz widziała te figury (czy to możliwe?), gubiła się, ruchy były niedbałe.

Czytaj dalej →

1. Przejściówki do kontaktów – nie są potrzebne. Wszędzie widzę gniazdka z trzema rodzajami wtyczek, europejskie (dwa okragłe bolce), dwa równoległe płaskie bolce (np. iphone), oraz trzy bolce: dwa pod kątem rozwartym i jeden po środku (patrz fotka)
   Czytaj dalej →